dinsdag 8 september 2015

uitgesteld oordeel - nu even niet

Onlangs op Twitter een gedicht van Merel Morre @StadsdichterEHV



misschien zijn we
juist nu we
van alles
van alles vinden
pas echt iets verloren



#ikvind



Zo raak dit. Moest direct denken aan een van die gevleugelde uitspraken die ieder gezin heeft. Bij ons was dit bijvoorbeeld: 'wat je vindt, moet je naar de politie brengen'. Zo'n uitspraak die een grens aangeeft. Een grens van wat nog acceptabel is. En dan wist iedereen hoe laat het was. Jouw mening is belangrijk, maar -nu even niet - wat centraal staat. Even je klep houden.



En dat brengt mij op het fenomeen uitgesteld oordeel. Toen ik nog in het hbo werkte noemden we dat -best wel arrogant- een hbo-kwaliteit. Wat we daar onder verstonden? Bijvoorbeeld wel een eerste indruk hebben, maar die niet direct verbaal over de schutting hoeven gooien. Even je eerste gedachten bij je houden, een ander ook in zijn waarde laten en de tijd en ruimte geven om zichzelf te laten zien. Niet direct zelf in de actie-modus schieten, ook. Om daarna een uitgesteld en gefundeerd oordeel te kunnen geven. En om goed te kunnen onderbouwen welke verstandige interventie je als hbo-er in zou gaan zetten om de wereld om je heen te verbeteren. Of in ieder geval in je eigen groep leerlingen of studenten.



Mooi theoretisch model denk ik nu. De werkelijkheid is een stuk weerbarstiger. Hoewel het kunnen uitstellen van oordeel een mooi aspect van mens-zijn is. Soms zichtbaar aanwezig of afwezig. Een aspect dat waarschijnlijk alleen persoonlijk uit te dragen en dus voor te leven is, maar niet over te dragen. Laat staan in een theoretische model, dat hadden we in het onderwijs dus echt anders moeten aanpakken. In ieder geval een aspect van mens-zijn dat niet echt verloren zou mogen gaan.









En zo komen het bovenstaande beeld van deze wanhopige man, huilende kinderen en kort-door-de bocht posts op facebook voor mij weer samen. Over gelukszoekers, of over het ogenschijnlijk dure horloge om zijn pols. Kunnen we niet iets door het drinkwater doen, waardoor de kunst van het uitgestelde oordeel plotseling iedere Nederlander gegeven is? Deze gedachte getuigt ook niet van hbo-kwaliteit, ik realiseer het me. Waarvoor excuses, ik ben ook maar een mens.